Centrala Film | Powrót Agnieszki H. [PL/CZ]

portfolio_page-template-default,single,single-portfolio_page,postid-16068,ajax_fade,page_not_loaded,,wpb-js-composer js-comp-ver-4.1.3.1,vc_responsive

Powrót Agnieszki H. [PL/CZ]

O PROJEKCIE: Dokumentalny, pełnometrażowy, ukończony

Tytuł oryginalny: Powrót Agnieszki H.
Tytuł angielski/międzynarodowy: Return of Agnieszka H.
Reżyseria: Krystyna Krauze, Jacek Petrycki
Scenariusz: Krystyna Krauze
Zdjęcia: Jacek Petrycki
Montaż: Evzenie Brabcová
Muzyka: Maria Bikont, Maciej Kaiznski, Mikołaj Trzaska
Produkcja: Centrala, Česká Televize, Maur Film, Telewizja Polska
Współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Mazowiecki Fundusz Filmowy, Samorząd Województwa Mazowieckiego, Statni fond kinematografie
Język oryginalny: polski, czeski
Czas trwania: 70 minut
Kraj Produkcji: Polska, Czechy
Rok produkcji: 2013
Data premiery: 11 października 2013, Warszawski Festiwal Filmowy (Polska)

Opis

„Powrót Agnieszki H.” jest lekką i w wielu miejscach dowcipną opowieścią o studenckich latach najsławniejszej polskiej reżyserki – Agnieszki Holland, która studiowała na FAMU w latach 1966-1971. Był to okres politycznych przełomów, artystka aktywnie uczestniczyła w wydarzeniach Praskiej wiosny oraz protestach studenckich przeciwko tzw. normalizacji w Czechosłowacji. W 1970 na kilka tygodni trafiła do więzienia. W filmie powraca do miejsc znanych z młodości, a także do przyjaciół. W podróży towarzyszy jej dwóch kolegów z FAMU – operator Andrzej Koszyk oraz dokumentalista Andrzej Zajączkowski. Powodem jej kolejnego powrotu do Czech była realizacja serialu „Gorejący krzew”, który opowiada o wydarzeniach związanych z samospaleniem Jana Palacha. Symbolicznym wydaje się fakt, że reżyserką tego projektu jest Polka (rówieśnica Jana Palacha), która była naocznym świadkiem wydarzeń, jakie stały się kanwą scenariusza. Wielkim walorem naszego dokumentu jest to, iż za kamerą stanął wieloletni przyjaciel i współpracownik reżyserki, operator najważniejszych jej filmów fabularnych – Jacek Petrycki. Ich relacja jest bardzo bliska i nacechowana pełnią zrozumienia. Dzięki wytworzeniu szczególnego porozumienia w trójkącie bohaterka-kamera-operator powstał bardzo intymny portret reżyserki, która do dziś jest wierna swoim ideałom z czasów młodości.